بارها دفاع از شکایت کارگران کوره های آجر را در دادگاه به عهده گرفته ام اما اینبار برای اولین بار به صورت رسمی این کار را انجام می دهم. هم با موکل هایم قرارداد نوشته ام و هم رسما در اداره کار من را به عنوان نماینده شان معرفی کرده اند و در جلسه هیات تشخیص - بدون حضور موکلان - تنها من حاضر شده ام.
شنبه 11/12/92 اولین جلسه بود و برای دفاع از دو تن از موکلانم به اداره کار رفتم. نماینده دولت در اداره کار.حقوق 900هزار تومان در ماه را به عنوان تمام مزایا در نظر گرفت و عیدی و سنوات و ذخیره مرخصی را به راحتی مردود دانست. در حالی که عیدی را انتهای سال به کارگر می دهند و سنوات را هم آخر کار. حق بیمه هم که به حساب کارگر واریز نگردیده است ابدا جزو مزایای کارگر تلقی نمی کردند. گاهی اوقات در طول یکسال تنها 5 روز حق بیمه واریز شده است و انتظار بازنشستگی حتی برای کهنسال ترین دبیران تاریخ ایران هم با این بیمه شدن بیهوده است!
امروز که برای نمایندگی چهار نفر دیگر از موکلانم به هیات تشخیص اداره کار مراجعه کردم وضع کمی بهتر شد. نماینده دولتی در این شعبه جانب کارگر را هم در نظر می گرفت و به علت عدم حضور کارفرما قرار شد استدلال ایشان را هم بشنوند و احیانا در صورت وجود مدارکی در نقض خواسته های خواهانها به هیات ارایه دهد تا رای صادر شود.
به کمک یکی از دوستان اعتراضی را هم در خصوص ابطال جلسه دیروز به اداره کار ارایه کردم تا بر اساس ماده 55 آیین دادرسی کار که جلسات هیات تشخیص را با حضور سه نفر - نماینده دولت . نماینده کارگران و نماینده مدیران - قانونی می داند که به علت عدم حضور نمایندگان کارگران و کارفرمایان . مورد موافقت قرار گرفت و آن جلسه نیز تکرار خواهد شد.
از جمعیت بزرگ کارگران کشور تنها عده ی بسیار کمی بر حقوق خود آگاهی دارند و باز هم عده کمتری توان احقاق حقوق خود را دارند. هیچ نهاد قدرتمند و جدی ای هم برای این مهم وجود ندارد تا این وظیفه را انجام دهد.
